O roku ów! 2015 w komiksie oczami Artura Wabika

Na stronie Instytutu Książki pojawiło się wczoraj bardzo obszerne omówienie tegorocznego rynku komiksowego w Polsce, które zawiera też wzmianki o niektórych wydarzeniach w bibliotekach.

Gwoli zachęty: „[…] w 2015 r. do sprzedaży w Polsce trafiło 530 albumów komiksowych z rynku europejskiego i USA. To niemal o sto tytułów więcej, niż w roku ubiegłym i ponad dwukrotnie więcej, niż w roku 2013. Doliczając do tego mangi (około 280 pozycji) uzyskujemy zawrotną liczbę 810 komiksów. To prawdopodobnie rekord wydawniczy, który jest efektem ciągłego powiększania się rynku i narastającego zainteresowania komiksem przez wydawców książkowych. Tylko w ostatnim kwartale bieżącego roku komiks znalazł się w ofercie wydawniczej aż 50 różnych wydawnictw. Ten imponujący wynik obejmuje zarówno ekskluzywne wydania w twardych oprawach, skierowane do czytelników dorosłych, jak i komiks dziecięcy w formacie zeszytowym, a także publikacje zbiorowe, wydawnictwa pokonkursowe, katalogi wystaw i ziny.”

Autorem tekstu jest Artur Wabik, natomiast całe omówienie znajduje się :: tutaj :: Bardzo polecam, a dla bibliotekarzy jest to lektura obowiązkowa.

A jeśli chcecie porównać tegoroczny komiksowy rynek francuskojęzyczny i polski – zajrzyjcie koniecznie do wczoraj opublikowanego tekstu Magdy o raporcie Ratiera.

Komiks we Francji – Raport Ratiera 2015

Od 2000 roku Stowarzyszenie Krytyków i Dziennikarzy Komiksowych ACBD publikuje raporty o sytuacji na rynku komiksu francuskojęzycznego w Europie.

Autorem wszystkich opracowań jest sekretarz generalny stowarzyszenia, Gilles Ratier, bibliotekarz w Bibliothèque francophone multimédia de Limoges, autor wydawnictw i redaktor stron internetowych poświęconych komiksom, krytyk artystyczny i dziennikarz.

Każdy z szesnastu raportów został przez niego opatrzony tytułem, który w jednym zdaniu charakteryzuje dany rok.

Były więc lata:

konfirmacji (2000), rekordów (2001), różnorodności (2002), konsekracji (2003), koncentracji (2004), „mangalizacji” (2005), dojrzałości (2006), witalności i różnorodności (2007); 2008: Poszukiwanie nowych rynków… Beznadziejne!, 2009: Iluzoryczna żywotność?, 2010: Rynek nasyca się, produkcja rośnie… 2011: Więcej wydawać, by więcej zarobić? 2012: Proliferacja i polaryzacja; spowolnienia (2013), sprzeczności (2014) i wreszcie…

…2015: rok doskonalenia (racjonalizacji).

[Muszę przyznać, że omówienia kolejnych lat, dostępne na stronie ACBD są pasjonującą lekturą i stanowią kapitalne źródło informacji o jednym z trzech największych rynków komiksowych na świecie.]

W roku 2015 odnotowano nieznaczne zmniejszenie ilości zarówno nowych tytułów, jak i reedycji wydawnictw klasycznych, zaliczanych we Francji do patrimoine czyli dziedzictwa, zmniejszenie nakładów bestsellerów, jednocześnie zwiększenie sprzedaży, więcej udanych adaptacji, a także marginalną obecność na rynku wydawnictw cyfrowych.

Niech przemówią liczby…

Produkcja wydawnicza: 5 255 publikacji, w tym: 3 923 nowości.

Wydawnictwa: 368 wydawców opublikowało przynajmniej 1 komiks;

pojawiło się 111 nowych wydawców, zniknęło 92;

Delcourt, Média-Participations i Glénat pokrywają 35,2% produkcji;

wydawnictwa Pika, Glénat, Kana, Delcourt, Kazé, Soleil, Glénat Mangas, Panini Comics, Urban Comics, Casterman, Dupuis, Dargaud i Soleil Mangas opublikowały w tym roku ponad 100 tytułów;

15 najważniejszych wydawnictw wyprodukowało 68,6% tegorocznych nowości.

Sprzedaż: w ciągu dziewięciu pierwszych miesięcy roku rynek zanotował 3,5% wzrost, a było to przed ukazaniem się nowego Asterixa, Corto Maltese i Largo Winch.

88 tytułów wydano w nakładzie ponad 50 000 egzemplarzy.

Najlepiej sprzedaje się seria Walking Dead oraz 10 mang, wśród których królują One Piece, Naruto i Fairy Tail.

Poza mangami, tytuły napędzające sprzedaż obniżają nakłady, np. Asterix w 2005 ukazał się w nakł. 3,2 mln egz., a w 2015 – 2,25 mln.

Tłumaczenia: wydano 2311 tytułów pochodzących z 35 krajów;

58,9% nowości to tłumaczenia;

na czele Azja: 1555 tytułów, 37 wydawców; za nią Stany Zjednoczone: 524 tyt., 19 wydawców – co stanowi w sumie 87,6% publikacji obcego pochodzenia;

absolutnym liderem jest Japonia: 1501 nowych tytułów, przed USA (524), Włochami (83), Hiszpanią i Chinami.

Reedycje: 960 pozycji, czyli 18,3% BD to wydania ponowne;

w największych nakładach ukazują się the best of, np. Tom Tom et Nana, Blagues de Toto, Gaston Lagaffe i Tuniques bleues;

po 20 latach wznowiona została seria Corto Maltese;

kilka wydań zbiorowych, jak np. Les Schtroumpfs (Smerfy) i Spirou et Fantasio osiągnęło nakład ponad 10 000 egz.

Gatunki:

serie azjatyckie – 1585 publikacji;

BD francusko-belgijskie – 1531;

comics – 419;

powieści graficzne – 388.

Tematyka:

humor – 399;

serie historyczne – 372;

następnie: wydawnictwa dla dzieci, fantastyka/SF i thrillery.

Media:

w 2015 ukazało się 71 przeglądów specjalistycznych; 25 periodyków w formie tradycyjnej (na papierze); prowadzono 43 strony internetowe; wydano 13 albumów i 96 opracowań poświęconych 9. Sztuce.

Wydawnictwa cyfrowe: oferta staje się bardziej różnorodna, a ilość tytułów wrasta, jednak ta część rynku wciąż stanowi margines.

Autorzy:

1399 autorów odnotowało przychód pochodzący z opublikowania BD na terenie Francji, Belgii lub Szwajcarii;

1602 rysowników i scenarzystów zdołało wydać w tym roku przynajmniej jeden album;

12,4% albumów sygnowały kobiety.

Adaptacje:

28 BD przetransponowano na film telewizyjny, rysunkowy lub fabularny;

i odwrotnie:178 dzieł literackich i filmowych oraz 98 pochodzących z innych źródeł przerobiono na BD.

Źródła:

http://www.livreshebdo.fr/article/lannee-bd-en-11-tendances-chiffrees

http://www.acbd.fr/2606/les-bilans-de-l-acbd/2015-lannee-de-la-rationalisation/

https://fr.wikipedia.org/wiki/Gilles_Ratier

http://bdzoom.com/author/gratier/

[Napisała: Magda]

Studia nad komiksem. DHQ

W czasopiśmie poświęconym szeroko rozumianej humanistyce cyfrowej -„Digital Humanities Quarterly” – cały numer (9.4/2015) poświęcony został tematyce komiksowej. Za temat przewodni służy hasło Comics as Scholarship. Numer zredagowali Roger Whitson oraz Anastasia Salter.

Oprócz wstępu Comics and the Digital Humanities autorstwa wspomnianych redaktorów, zeszyt zawiera następujące teksty:

Behind the Scenes of a Dissertation in Comics Form (Nick Sousanis, University of Calgary);

Is this Article a Comic? (Jason Muir Helms, Texas Christian University);

Materiality Comics (Aaron Jacob Kashtan, Miami University);

Multimodal Authoring and Authority in Educational Comics: Introducing Derrida and Foucault for Beginners (Aaron Scott Humphrey, University of Adelaide);

Graphic Images of YHWH: Exploring and Exploding the Bounds of Sexual Objectification in Ezekiel 16 (B.J. Parker, Baylor University).

Wszystkie teksty wraz z abstraktami dostępne są w wolnym dostępie na stronie Digital Humanities Quarterly.

Serdeczne pozdrowienia i podziękowania dla Marjorie Burghart, która podesłała informację o tym numerze DHQ.

Mediateka Alpha i 15 000 komiksów

Angoulême. Pięknie położone i o bogatej historii miasto znane jest miłośnikom komiksu jako centrum 9. sztuki i miejsce, w którym co roku odbywają się międzynarodowe festiwale BD.

Tym razem wspominam o nim w nieco szerszym kontekście. Otóż:

18 grudnia uroczyście zainaugurowano działalność mediateki Alpha, będącej wspólnym przedsięwzięciem aglomeracji Grand Angoulème, państwa i regionu Poitou-Charentes. Na wybudowanie obiektu wyłożono wspólnie 26,3 mln euro.

Budynek przyciąga oryginalną, wpisaną w środowisko architekturą. Skomponowany jest z pięciu prostokątnych kolorowych bloków, aluminium i szkła. Przez ogromne okna otwiera się widok na miasto, a z lotu ptaka zobaczyć można, że bloki układają się w literę A.

Na powierzchni 5600 m² zgromadzono w wolnym dostępie 130 000 tytułów, wśród nich: 15 000 komiksów, 15 000 dokumentów dla dzieci i młodzieży oraz 20 000 dzieł literackich różnego gatunku.

Wnętrza są proste, przejrzyste, wypełnione grą świateł – inną na każdym z czterech poziomów.

Cała przestrzeń została podzielona na trzy obszary:

świat wiedzy, w którym dominuje nastrój skupienia i nauki, osobne boksy ułatwiają koncentrację, a na czarnych regałach ustawionych wokół czeka 35 000 dokumentów;

świat kreacji – jasne i kolorowe królestwo sztuki, muzyki, filmu, fotografii, gier wideo, w którym chętni mogą bawić się przy konsolach, podczas gdy inni w oddzielnych studiach ćwiczą grę na pianinie czy gitarze;

świat wyobraźni, utrzymany w czystej tonacji betonu i drewna, prześwietlony zielenią lamp, oferujący ogromny wybór powieści kryminalnych, sentymentalnych, science-fiction oraz literaturę dla dzieci i młodzieży.

Na rok 2017 przewidziano otwarcie przejścia łączącego mediatekę z dworcem kolejowym Angoulème, zgodnie z ideą otwartości i łączenia wszystkich ludzi w świecie kultury.

Mediateka Alpha zostanie włączona w działania kolejnego Międzynarodowego Festiwalu Komiksów.

[źródło: http://www.livreshebdo.fr/article/angouleme-inaugure-alpha-sa-mediatheque-nouvelle-generation ]

[Napisała: Magda]

 

Porajmos vs Holokaust :: Poznańska Dyskusyjna Akademia Komiksu

Biblioteka Uniwersytecka w Poznaniu oraz Fundacja Instytut Kultury Popularnej serdecznie zapraszają na spotkanie w ramach Poznańskiej Dyskusyjnej Akademii Komiksu.

Tym razem w Akademii wystąpi Rafał Wójcik, twórca i opiekun Kolekcji Komiksów w Bibliotece Uniwersyteckiej w Poznaniu. Opowie on o Porajmos – Pożeraniu, jak Romowie nazywają ich Zagładę w czasie II wojny światowej, Dinie Gottliebovej, a także konflikcie wokół portretów Romów z Muzeum w Auschwitz. Osią opowieści będzie manipulacja w biograficznym komiksie Story of Dina Gottliebova-Babbitt autorstwa Rafaela Medoffa, Neala Adamsa, Joe Kuberta ze wstępem Stana Lee.

Tytuł wykładu:
Porajmos vs Holokaust. Wokół komiksu Story of Dina Gottliebova-Babbitt Rafaela Medoffa, Neala Adamsa i Joe Kuberta

Mało kto wie o Zagładzie Romów podczas drugiej wojny światowej. Choć wielu zna Josefa Mengelego, mało osób słyszało o Dinie Gottliebovej, która na polecenie Anioła Śmierci portretowała w Oświęcimiu słanych na śmierć w męczarniach Romów. Gottliebova to postać niezwykła, a jej tragiczne życie nadawałoby się na poruszający film. Uzdolniona rysowniczka, więźniarka Auschwitz, po wojnie wyemigrowała do USA i rozpoczęła tam karierę twórczyni animacji. Poślubiła Arta Babbitta (twórcę postaci Goofy’ego), a od lat siedemdziesiątych XX w. próbowała odzyskać z Muzeum Auschwitz malowane przez nią portrety Romów, na co nie mogła się zgodzić dyrekcja Muzeum. Istotną rolę w nagłośnieniu jej historii odegrał powstały na początku XXI w. komiks.

Spotkanie odbędzie się 16 grudnia 2015 o godzinie 18.00 w sali 82 w Bibliotece Uniwersyteckiej przy ul. Ratajczaka 38/40.

Strona wydarzenia na facebooku.

PDAK to spotkania dla osób zainteresowanych komiksem i tych, którzy chcą go poznać z innej, ciekawszej strony.
PDAK to spotkania w formie wykładu lub prezentacji, podczas których ścierają się odmienne poglądy, widziane z różnych perspektyw naukowych.
PDAK to spotkania, na których równie ważne jak wykład są dyskusja i Twoje zdanie.
PDAK pozwoli zrozumieć, że komiks to coś więcej niż proste historyjki obrazkowe i odkryć fascynujący świat gry między słowem a obrazem.
Spotkania odbywają się w każdą trzecią środę miesiąca w Bibliotece Uniwersyteckiej przy ul. Ratajczaka 38/40, w sali 82 o godzinie 18.00.
Organizatorami Poznańskiej Dyskusyjnej Akademii Komiksu są Biblioteka Uniwersytecka w Poznaniu oraz Fundacja Instytut Kultury Popularnej.
Spotkania są otwarte dla wszystkich zainteresowanych.

Kontakt:
dr Rafał Wójcik, Pracownia Starych Druków/Kolekcja Komiksów, Biblioteka Uniwersytecka, ul. Ratajczaka 38/40, 61-816 Poznań, tel.: 61 829-3829
email: rafal@amu.edu.pl
www: lib.amu.edu.pl
oraz
dr Michał Traczyk, Fundacja Instytut Kultury Popularnej, ul. Geodetów 30,60-447 Poznań; tel. 603079750
email: kontakt@fundacja-ikp.pl
www: http://fundacja-ikp.pl/

Nagrody, nagrody, francuskie nagrody

Rozpoczynając temat nagród dla komiksów frankofońskich nie wiedziałam, że … rozpoczynam.

Komiksów w języku francuskim ukazuje się mnóstwo, wiele jest także osób zdolnych do przeprowadzania rzetelnej selekcji i dokonywania oceny. W związku z tym (jak sądzę) dzieli się komiksy na kategorie i przyznaje nagrody, o których informacje docierają średnio co parę dni.

9 grudnia ukazała się wiadomość o przyznaniu po raz pierwszy przez tygodnik Le Point Prix Wolinski.

Otrzymał ją Zep za album What a Wonderful World! (Delcourt), który zbiera rysunki publikowane na blogu Monda od lata 2014 do lata 2015.

10 grudnia ogłoszono listę dziesięciu komiksów nominowanych do prix France Info de la BD.

Jury, złożone z dziewięciu dziennikarzy informacyjnej stacji radiowej nagrodzi najlepszy komiks reportażowy, podejmujący aktualną tematykę.

Lista nominowanych (podaję za Livres Hebdo):

• Brigade criminellede Raynal Pellicer et Titwane (La Martinière)
• Catharsisde Luz (Futuropolis)
• Cher pays de notre enfance de Benoît Collombat et Etienne Davodeau (Futuropolis)
• Colère nucléaire, vol. 1. L’après catastrophede Takashi Imashiro (Akata)
• Frères de terroirs, carnet de croqueurs tome 2 / été-automne de Jacques Ferrandez et Yves Camdeborde (Rue de sèvres)
• La Présidente de Farid Boudjellal et François Durpaire (Les Arènes/Demopolis)
• Les esclaves oubliés de Tromelin de Sylvain Savoïa (Dupuis)
• Murs, Murs de Tignous (Glénat)
• Sables noirs, 20 semaines au Turkménistan de Troub’s (Futuropolis)
• Yallah Bye de Kyung-Eun Park et Joseph Safieddine (Le Lombard)

 

 

Zwycięski tytuł zostanie wyłoniony 14 stycznia w czasie audycji radiowej France Info.

 

Nagrodę za 2015 otrzymali bracia Emmanuel i François Lepage za album La Lune est blanche (Futuropolis), skomponowany z rysunków i fotografii. Stanowi on relację z wyprawy na Antarktydę.

 

I jak tu nie lubić BD?!?

[Napisała: Magda]

Grand Prix ACBD 2016

8 grudnia, zgodnie z przyjętym harmonogramem, francuskie Stowarzyszenie Dziennikarzy i Krytyków Komiksowych ogłosiło nazwisko laureata Grand Prix ACBD 2016.
Zdobywcą Wielkiej Nagrody jest Fabcaro, autor albumu Zaï Zaï Zaï Zaï, wydanego przez 6 Pieds sous terre.

Fabrice Caro – bo tak brzmi prawdziwe nazwisko laureata – urodził się w 1973. Jest rysownikiem, autorem scenariuszy komiksowych, gitarzystą, wokalistą i kompozytorem rockowym. Opublikował kilka komiksów, a także, w 2006, powieść Figurec (Gallimard), przerobioną na BD przez Christiana de Mettera (Casterman).

Na kilku planszach udostępnianych w Internecie widać rysunki pozbawione koloru, postaci właściwie bez twarzy, które tworzą syntetyczny obraz społeczeństwa epoki konsumpcjonizmu, nietolerancji i wykluczenia. Obraz absurdalny i groteskowy, śmieszny i straszny.

Punktem wyjścia jest sytuacja w supermarkecie. Podczas zakupów bohater orientuje się, że nie ma przy sobie karty stałego klienta, w związku z czym zostaje zatrzymany przez ochroniarza. Broni się zabranym z półki porem, następnie ucieka i staje się najbardziej poszukiwanym w kraju człowiekiem. Strona po stronie rozwija się przed czytelnikiem nieprawdopodobny road movie, oda do tolerancji w oparach nonsensu.

Sam autor pisze: „Jest to książka najbardziej polityczna spośród wszystkich, które dotychczas wydałem. Mówię w niej wiele, choć nie wprost, o tolerancji i akceptacji innego. Zdecydowałem się wprowadzić na scenę autora BD [profesja bohatera], gdyż pozwoliło mi to na użycie własnych cech oraz podkreślenie rosnącej niepewności mojego statusu.”

ACBD liczy 87 dziennikarzy i krytyków, wypowiadających się regularnie na temat komiksu w mediach lokalnych i krajowych. Dokonali oni wyboru jednego albumu spośród 3 923 wydanych we Francji, Belgii i Szwajcarii między listopadem 2014 a końcem października 2015.

Plansze z Zaï Zaï Zaï Zaï zobaczyć można na stronie Telerama oraz na blogu FranceTVinfo.

[Napisała: Magda]

Polski komiks w służbie edukacji kulturalnej – podsumowanie projektu

Zapraszamy wszystkich zainteresowanych edukowaniem najmłodszych (nie tylko) poprzez komiks do udziału w spotkaniu podsumowującym projekt „W POSZUKIWANIU POLSKICH SUPERBOHATERÓW – polski komiks w służbie edukacji kulturalnej”, które odbędzie się w czwartek 10 grudnia o godz. 10.30 w Bibliotece Uniwersyteckiej w Poznaniu w sali 82. Będą: relacja z warsztatów, uczniowskie prace, obserwacje, analizy, wnioski i plany na przyszłość.

Projekt podsumuje Aleksander Gniot.

Wojna i komiks. Didier Kassaï (RŚA)

Na początku listopada 2015 dotarła do mnie wiadomość o opublikowaniu przez francuskie wydawnictwo La Boîte à Bulles pierwszego afrykańskiego komiksu autobiograficznego, zatytułowanego Tempête sur Bangui (Burza nad Bangi), którego autorem jest Didier Kassaï.

Spoglądam na okładkę, na przykładowe plansze…

[ilustr. :: stąd ::]

…i myślę bardzo stereotypowo: no tak, wojna, w Afryce ciągle jest jakaś wojna, czy to Bamako, czy Bangi, wszystko jedno…

Zaczynam jednak szukać, przede wszystkim tytułowego Bangui (pol. Bangi), bo nawet (wstyd przyznać) nie wiem, gdzie to jest…

I tak znalazłam się, niestety tylko wirtualnie, w Republice Środkowej Afryki – RŚA (Republique centrafricaine – RCA).

Najpierw jednak o wojnach w Afryce:

zachęcam do odwiedzenia strony Statistiques mondiales, a konkretnie części dotyczącej Afryki z aktywną mapą kontynentu. Po kliknięciu na kraj ukazują się ujęte w tabelki informacje statystyczne dotyczące danego państwa, mapy i zdjęcie satelitarne – po francusku, myślę jednak, że będą one zrozumiałe i dla anglofonów, bowiem użyte słownictwo jest dość uniwersalne.

Ponad mapą widnieje sucha informacja: od roku 1960, w którym rozpoczął się proces dekolonizacji, w Afryce zginęło ponad 9,5 miliona osób i zdanie wypowiedziane przez Stalina: Śmierć jednego człowieka jest tragedią; śmierć milionów ludzi – to statystyka.

Ogarnęło mnie przerażenie: poddałam się statystyce, poddałam się liczbom – zobojętniałam na los człowieka.

Tempête sur Bangui (pol. Bangi) przedstawia wydarzenia z lat 2013-2014.

Republika Środkowej Afryki należy do najbiedniejszych państw nie tylko na kontynencie, ale na świecie.

Kraj leży na ropie naftowej, uranie, złocie i diamentach, jednak nie dysponuje tymi bogactwami. Od dziesięciu lat bowiem państwo miota się od kryzysu do kryzysu, które doprowadziły do kompletnej destabilizacji wszelkich struktur: od armii, przez urzędy państwowe, po szkolnictwo.

Bogactwa naturalne, głównie diamenty, które pod względem jakości znajdują się na 4-5 pozycji w rankingu światowym, wykorzystywane są w handlu czarnorynkowym, w celu finansowania prowadzących wojnę grup militarnych.

Obecna wojna domowa (opisywana w Tempête sur Bangui) ma charakter konfliktu religijnego i religijno-etnicznego.

Prowadzą ją dwa ugrupowania:

Seleka (koalicja w języku narodowym Republiki sango) skupia głównie muzułmanów. Jego bojówki masakrują osiedla chrześcijańskie od 2013 roku.

Antybalaka (anti-Balaka, od słowa balaka – maczeta w jęz. sango) powstało jako opozycja chrześcijańska. Tworzące je ochotnicze jednostki samoobrony urządzały odwety na osiedlach muzułmańskich, w związku z czym antybalaka została oskarżona przez Amnesty International o praktykowanie czystek etnicznych.

W RŚA chrześcijanie są absolutną większością – 80,3%, muzułmanie stanowią mniejszość – 10,1%, 9,6% to animiści – dane Amnesty International.

Ponad 500 000 (AI) osób pozbawiono domów i zgrupowano w obozach, gdzie koczują bez żywności, wody, leków i środków higieny.

Blisko 167 000 osób schroniło się w krajach sąsiednich.

Wg źródeł ONZ w l. 2013-2014 w Republice Środkowoafrykańskiej zginęło ok. 3000 osób. Wiele z nich zmarło, ponieważ nie było środków, aby udzielić im pomocy.

„Moją jedyną skuteczną bronią jest komiks”

To zdanie z wywiadu, jakiego udzielił Didier Kassaï przeglądowi Takam Tikou w 2011.

Miał wówczas na swoim koncie spore sukcesy: publikacje rysunków i albumów w Afryce i Europie, nagrody na festiwalach komiksowych, staże rysunkowe w krajach afrykańskich, we Francji, Belgii, Japonii.

Wraz z rozpoczęciem trzeciej wojny domowej w 2012 stracił pracę i dom.

Didier jest chrześcijaninem, jego żona muzułmanką. Zagrożenie spowodowane działaniami oddziałów Seleki zmusiło ich do ucieczki. Kassaï rozpoczął rysunkową dokumentację tego, co działo się na ulicach Bangi, w czym uczestniczył on sam i jego rodzina.

Już wcześniej poruszał w swoich pracach problemy społeczne, jak niekontrolowana deforestacja, rozprzestrzenianie się wirusa Ebola, sytuacja kobiet w Afryce (gwałty). Brał udział w tworzeniu podręczników, w walce z analfabetyzmem – w jęz. francuskim, ale podejmował też próby tworzenia w jęz. sango.

W ten sposób walczył z niesprawiedliwością i złem, które toczyło społeczeństwo.

Aż wreszcie podjął rysunkową walkę z bojownikami uzbrojonymi w kałasznikowy i maczety.

 Gorąco zachęcam do odwiedzenia strony La terreur en Centrafrique. Można tam obejrzeć cztery epizody z Bangi. Didier napisał scenariusz po francusku, jednak prosty i czytelny rysunek akwarelisty pozwala zrozumieć wszystko.

Dodam jeszcze na koniec, że Didier Kassaï jest samoukiem. Ma siedmioro rodzeństwa, pięciu braci to także rysownicy.

Źródła:

http://takamtikou.bnf.fr/dossiers/dossier-2011-la-bande-dessinee/didier-kassai-la-bande-dessinee-est-pour-moi-la-seule-arme-e

http://info.arte.tv/fr/tags/didier-kassai

http://www.larevuedessinee.fr/La-terreur-en-Centrafrique-118

http://www.africultures.com/php/index.php?nav=article&no=13319

https://www.amnesty.org/fr/countries/africa/central-african-republic/

 [Napisała :: Magda]

 

 

 

 

Mali. Wojna i komiks

Parę lat temu (2011) pisałam o komiksie w Mali (część 1 i część 2). Jak się okazało, było to tuż przed wybuchem wojny na północy kraju, gdzie doszło do serii konfliktów zbrojnych między armią malijską a Tuaregami z Narodowego Ruchu Wyzwolenia Azawadu.
W kwietniu 2012 Azawad proklamował niepodległość, a już pod koniec czerwca główne miasta regionu (Kidal, Gao, Timbuktu) zostały zajęte przez fundamentalistów islamskich, zaprowadzających tam własne porządki i prawo oparte na szariacie. W 2013 wojska francuskie rozpoczęły interwencję zbrojną pod nazwą operacja Serwal, z misją stabilizacyjną wkroczyła ONZ, do mediacji przystąpili też przywódcy państw sąsiednich. W 2014 wynegocjowano zawieszenie broni między stronami konfliktu.
Stolica kraju Bamako, położona w części południowej Mali, pozostawała miastem względnie spokojnym, aż do 20 listopada 2015, kiedy to dokonano zamachu terrorystycznego na hotel Radisson Blu. W zamachu zginęło ponad 20 osób.
Wojna w Mali sprawiła, że zaczęłam śledzić wydarzenia polityczne w tym kraju, porzucając środowisko twórców komiksu. Niesłusznie. Wojna jest medialna, ale wspierać trzeba życie.

Tragiczne wydarzenia w Bamako zdopingowały mnie do ponownego nawiązania kontaktu z Massiré Tounkara. Dowiedziałam się, że żyje, pracuje, tworzy:

– prowadzi projekt La Case blanche (opowieść o tym, jak powstaje komiks – scenariusz, postaci, sceny; od detalu tuszem, przez kolor, po układ kadrów; ma też fanpage na Facebooku :: tutaj :: );

[ilustr. :: stąd ::]

– jest współtwórcą albumu Sommets d’Afrique;

[ilustr. :: stąd ::]

Album ten jest zbiorem sześciu komiksów, do których scenariusze napisał Francuz Christophe Cassiau-Haurie, a ilustracje stworzyli afrykańscy rysownicy: Massiré Tounkara z Mali, bracia Annani i Mensah Accoh z Togo, Jean-François Chanson z Maroka, Bibi Benzo i Nouther z Kamerunu oraz Adjim Danngar z Czadu.

Bohaterami wszystkich opowieści są tytułowe szczyty Afryki (sommets d’Afrique): Emi Koussi (Czad), Chaine du Rif (Maroko), Mont Cameroun (Kamerun), Atakora (Togo i Benin), Monts Hombori (Mali) i Kilimandżaro (Tanzania).

– jest też twórcą okładki nru 55 magazynu Mondomix;

– oraz autorem ilustracji do artykułu Salif Keita et Ballaké Sissoko, poświęconego muzyce malijskiej w tymże magazynie [obie ilustr. – okładka magazynu i portret muzyków można obejrzeć na blogu Massiré]

Udzielił wywiadu Africa 24, można go więc zobaczyć i posłuchać:

[Napisała: Magda]