Poznańska Dyskusyjna Akademia Komiksu :: marzec-czerwiec 2012

Na stronie Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu pojawił się program Poznańskiej Dyskusyjnej Akademii Komiksu na nowy semestr.

Od końca marca 2012 zmienia się osoba, z którą należy się kontaktować w sprawie PDAK oraz Kolekcji Komiksów. Na rok obowiązki przejmuje Andrzej Jazdon, kierownik Oddziału Zbiorów Specjalnych BUAM.

Projekt plakatu :: Ada Buchholc

21 marca
Magdalena Lachman
Komiks a literatura – użyteczne konfrontacje

dr Magdalena Lachman – adiunkt w Katedrze Literatury Polskiej XX i XXI Wieku Uniwersytetu Łódzkiego; autorka książki Gry z „tandetą” w literaturze polskiej po 1989 roku (Kraków 2004); koncentruje się na związkach literatury i kultury masowej oraz rozpatruje literaturę w horyzoncie oddziaływania innych mediów i zjawisk o (para)artystycznym wydźwięku (szczególnie z obszaru kultury wizualnej); uczestniczka (od pierwszej edycji w 2001 roku) i współorganizatorka (od 2009 roku) Sympozjów Komiksologicznych odbywających się corocznie z inicjatywy Krzysztofa Skrzypczyka w ramach Międzynarodowego Festiwalu Komiksu i Gier w Łodzi.

19-22 kwietnia
III Międzynarodowy Festiwal Kultury Komiksowej „Ligatura”

Więcej informacji, również o wydarzeniach w Bibliotece Uniwersyteckiej, na bieżąco można będzie śledzić tutaj.

16 maja
Iwona Chmura-Rutkowska
„Kochać zbyt mocno” – komiks jako narzędzie edukacji i emancypacji

dr Iwona Chmura-Rutkowska – pedagożka i socjolożka, adiunktka w Zakładzie Socjologii Edukacji na WSE UAM. Członkini Rady Programowej Interdyscyplinarnego Centrum Badań nad Płcią i Tożsamością Kulturową i wykładowczyni Gender Studies na UAM.
Autorka publikacji dotyczących kulturowych i społecznych uwarunkowań kształtowania tożsamości rodzajowej. Współautorka (wraz z dr Joanną Ostrouch-Kamińską) książki Mężczyźni na przełęczy życia. Studium socjopedagogiczne (Kraków 2007). Jej praca badawcza koncentruje się wokół problemu psychologicznych i społecznych mechanizmów treningu socjalizacyjnego oraz (legalnych i nielegalnych) praktyk edukacyjnych reprodukujących androcentryzm i stereotypy związane z płcią. Obecnie realizuje dwa projekty badawcze, na temat rówieśniczej przemocy motywowanej stereotypami i uprzedzeniami związanymi z płcią w codziennych doświadczeniach polskich gimnazjalistów oraz (razem z dr Edytą Głowacką-Sobiech i dr Izabelą Skórzyńską) na temat nieobecności i stereotypowych wizerunków kobiet w szkolnej edukacji historycznej.

20 czerwca
Magdalena Dudzińska
O kulturowym i językowym potencjale komiksu w nauczaniu języka obcego

mgr Magdalena Dudzińska, doktorantka w Instytucie Lingwistyki Stosowanej UAM, lektor języka niemieckiego. Interesuje się zastosowaniem mediów wizualnych w dydaktyce języka niemieckiego oraz możliwościami pracy interdyscyplinarnej w praktyce szkolnej.

Dzieje się w bibliotekach

2 marca o godzinie 18:00 w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej w Krakowie na ul.Rajskiej 1 w Krakowie odbędzie się wernisaż wystawy i spotkanie z Marcinem Podolcem i Marcinem Surmą.

MSK zaprasza na godzinę 18:00 na wernisaż wystawy, na którą złoży się ponad 30 plansz do Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Krakowie (ul. Rajska 1), następnie na spotkanie autorskie o godzinie 18:30.

Wszystko będzie dziać się na III piętrze Biblioteki Publicznej. Po spotkaniu możliwość nabycia komiksów Czasem oraz Kapitan Sheer w cenie 30 zł. (Informacja za Aleją Komiksu).

W Krakowie nowalijki, a w Wielkopolsce i na Pomorzu ostatki.

W Bibliotece Uniwersyteckiej w Poznaniu jeszcze tylko przez dwa dni można obejrzeć miniwystawę poświęconą kultowej ostatnio i pojawiającej się we wszystkich mediach masce V, historii Guya Fawkesa, a także komiksów Alana Moore’a ze zbiorów BU.

Ponadto w ciągu najbliższych dni na stronie biblioteki pojawi się nowy program Poznańskiej Dyskusyjnej Akademii Komiksu.  W marcu, maju i czerwcu będzie można posłuchać Magdaleny Lachman z Uniwersytetu Łódzkiego oraz Iwony Chmury-Rutkowskiej i Magdaleny Dudzińskiej z UAM. W kwietniu natomiast PDAK się nie odbędzie. Centrala i Biblioteka Uniwersytecka serdecznie zapraszają natomiast już teraz na kolejną, kwietniową edycję III Międzynarodowego Festiwalu Kultury Komiksowej Ligatura. Część wydarzeń będzie miała miejsce również w bibliotece.

Za to Pracownia Komiksowa w Gdańsku nadal chyba w stadium przeprowadzki.

Nie znalazłem nigdzie żadnej aktualizacji po zamieszczonej na fb informacji: „Informujemy, że Pracownia Komiksowa z dniem 1 LUTEGO 2011 zostanie zamknięta w dzielnicy Gdańsk-Suchanino celem przeniesienia jej do Gdańska-Wrzeszcza, gdzie wejdzie w skład Biblioteki Manhattan, której otwarcie planuje się w marcu 2012 r.”

Pomimo przeprowadzkowego ambarasu Gdańszczanie 2. lutego zorganizowali wernisaż wystawy Kuby Babczyńskiego jeszcze w starej siedzibie. Podobnie jak wystawę w BU w Poznaniu, tak i prace Kuby Babczyńskiego można oglądać jeszcze tylko jutro i pojutrze.

Komiks afrykański :: Mali :: cz. 2

Dziś druga część tekstu Magdaleny Waligórskiej, poświęconego komiksowi w Mali. Z częścią pierwszą można zapoznać się tutaj.

***

W 2003 r. Klub Balani’s, założony i prowadzony przez Lassana Igo Diarra, zaangażował się w działalność wydawniczą, uwzględniając w ofercie również komiksy. Pierwszą wydaną pozycją była bajka Les jumeaux à la recherche de leur père (Opowieść o bliźniakach szukających ojca) z tekstem Ousmane Diarra i rysunkami Massiré Tounkara, rozpowszechniana wraz z kasetą audio. Drugi tom ukazał się w roku 2005, a w następnym wydawnictwo Balani’s opublikowało bajkę tych samych autorów La princesse capricieuse (Kapryśna księżniczka), z francuskim tekstem drukowanym oraz kasetą audio w językach francuskim i bambara. W podobny sposób wydano opowieść Les jumeaux  à la recherche de leur mère (Opowieść o bliźniakach szukających matki).

W latach 2005-2009 stowarzyszenie Esquisse zorganizowało z sukcesem trzy edycje salonu komiksowego w Bamako, poszerzyło zakres działalności, wzmocniło się organizacyjnie, by w 2008 r. opuścić CCF i, już jako Centre de la Bande Dessiné de Bamako, zająć wynajęte pomieszczenia w jednej z peryferyjnych dzielnic miasta. Stowarzyszeni w Centrum artyści opracowują pomoce pedagogiczne i dydaktyczne, plakaty oraz broszury traktujące o ochronie zdrowia, co pozwala im na uzyskiwanie dodatkowych dochodów. Jak w większości krajów afrykańskich, tworzenie komiksów jest bowiem dla rysowników zajęciem dodatkowym, niedochodowym.

W 2008 r. wydawnictwo Edis opublikowało album Le prix de la fraude (Cena oszustwa). Autor, Aly Zoromé, otwarcie atakuje w nim szerzącą się we współczesnych społeczeństwach afrykańskich korupcję, a konkretnie – nadużycia w szkolnictwie.

W tym samym roku Balani’s rozpoczął wydawanie serii Issa et Wassa według scenariusza Mahamadou Traoré de Seydou i z rysunkami Massiré Tounkara, w ramach kolekcji BD verte (Zielony komiks), finansowanej przez Pro Helvetia i UNDP (Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju). Treść komiksów zorientowana jest na ochronę środowiska naturalnego. Para młodych bohaterów, Issa i Wassa, przeżywa przygody w najpiękniejszych zakątkach Mali: Baoulé, Bafing, Selingué – to miejsca, którym poświęcono trzy pierwsze zeszyty.

Inicjatywa znalazła naśladowców: w 2010 r. powstał dom wydawniczy Les Éditions Tombouctou (Wydawnictwa Timbuktu), którym kierują Aida Diallo i Ibrahim Aya. Pierwszym jego przedsięwzięciem był cykl komiksów dokumentalnych, poświęconych różnym regionom Mali, po których podróżują bliźnięta Awa i Adama. Niestrudzony Aly Zoromé narysował zeszyt pierwszy Awa i Adama w Wadakédji. Każdy etap podróży jest okazją do pokazania osobliwości regionu oraz poruszenia innych ważnych tematów, jak społeczne znaczenie prawa wyborczego czy też uprawa karité [masłosz Parka – roślina, z nasion której wytwarza się masło shea]. Autorami kolejnych albumów są Julien Batandéo i Massiré Tounkara.

Na początku 2011 roku wydawnictwo Prince du Sahel opublikowało oryginalny komiks, prezentujący historię Mali w latach 1960-2010, z rysunkami Massiré Tounkara, wg scenariusza Francuza Sébastiena Lalande. Le Mali de Madi pokazuje kraj widziany oczami reportera Madi, przywołując ważne wydarzenia, znaczące postaci, podkreśla rozwój społeczny, gospodarczy, wprowadzanie zasad demokracji, udział w międzynarodowym życiu kulturalnym i wydarzeniach sportowych.

Co wyróżnia komiks malijski:

– solidarność środowiska:

Massimé Tounkara: „Jesteśmy jakby rodziną. Do pewnego momentu  byliśmy niewielką spójną grupą, następnie, w wyniku konsultacji, utworzyliśmy klub komiksowy na bazie pracowni, w której wspólnie tworzyliśmy i przeprowadzaliśmy korekty dzieł. Nie wchodziły w grę finanse, co mogłoby zakłócić nasze relacje, jak to się dzieje w wielu stowarzyszeniach. Istnieje między nami relacja oparta na zaufaniu, dzięki czemu zdziałaliśmy wiele w dziedzinie komiksu, choć nie ukrywam, że pozostaje jeszcze mnóstwo rzeczy do zrobienia.”

Christophe Cassiau-Haurie: „9 sztuka w Mali znajduje się w fazie dynamicznego rozwoju. Ilość albumów rośnie, środowisko wciąż stwarza powody, by o nim mówić.” […] „Komiks malijski udowadnia, że zdecydowane działanie i spójność grupy są czynnikami niezbędnymi do podejmowania twórczej działalności w niesprzyjającym środowisku. Życie w jednym z najbiedniejszych krajów kontynentu [i świata] nie przeszkadza artystom w tworzeniu i publikowaniu dzieł.”

– podejmowane działania: festiwale komiksowe w Bamako (Salon de la Bande Dessiné, od 2002 r.), wystawy czasowe i okazjonalne, stała działalność warsztatowa na rzecz rozwijania młodych talentów, tworzenie komiksów propagujących ochronę zdrowia (BD santé), tworzenie pomocy naukowych i pedagogicznych, udział w stażach i imprezach komiksowych w Afryce i na świecie

– obecność wydawnictw, które decydują się na wydawanie komiksów.

Na stronie Afrik.TV można obejrzeć film poświęcony komiksowi malijskiemu (w jęz. francuskim).

***

Tekst o komiksie malijskim powstał w oparciu o artykuły Christophe’a Cassiau-Haurie, tekst o historii komiksu malijskiego opublikowany na portalu Diasma, wywiad z Massiré Tounkara, strony wydawnictw i CBD Bamako oraz historię karykatury malijskiej opowiedzianą przez Hawa Séméga i Georgesa Foli: Presse satirique au Mali

Ilustracje odnoszące się do Mali pochodzą z Wikipedii, natomiast plansze komiksów i okładki ze strony Diasma.

Inne ciekawe strony (jęz. francuski):

http://www.afribd.com/

http://www.africultures.com/php/

http://lesbullesdemass.illustrateur.org/ (blog Massiré Tounkara)

http://bdzoom.com/7579/interviews/interview-de-massire-tounkara-mali/

Tekst: Magdalena Waligórska

Komiks afrykański :: Mali :: cz. 1

Mam przyjemność zaprosić dziś do przeczytania pierwszego tekstu współautorki tego bloga – Werbeny, czyli Magdaleny Waligórskiej. Magda postanowiła rozejrzeć się po stronach francuskojęzycznych. Oto, co proponuje na początek (dodam, że o kraju tym i komiksie z niego pochodzącym nie przeczytacie w artykule Johna A. Lenta o komiksografiach afrykańskich z tomu KOntekstowy MIKS. Przez opowieści graficzne do analiz kultury współczesnej).

***

Komiks afrykański, nie ten pochodzący z Afryki, ale w Afryce tworzony i tam wydawany, liczy sobie lat ok. 30. Jego prawdziwy rozwój odbywa się teraz, na naszych oczach. Dlatego decydujemy się na przedstawienie działalności środowisk komiksowych w poszczególnych krajach afrykańskich, rozpoczynając od

MALI

państwa położonego w Afryce Zachodniej, w zagrożonej pustynnieniem strefie Sahelu. Powstało ono w roku 1959, początkowo jako federacja z Senegalem, a od 1960 r. znane jest jako Republika Mali.

Obecnie liczy ono ponad 14 milionów mieszkańców (to siódmy co do wielkości kraj afrykański), z których ok. 1 800 000 żyje w stolicy, Bamako, mieście leżącym nad rzeką Niger.

Mali, jako dawna kolonia francuska, należy do krajów frankofońskich, z francuskim językiem urzędowym. Żywe są jednak także języki narodowe, wśród których najbardziej rozpowszechniony jest bambara (słowo „mali” w tym języku znaczy „hipopotam”).

Od początku lat 60. pierwszy prezydent Modibo Keita zaczął organizować państwo, w tym system szkolnictwa (utworzono wówczas Narodowy Instytut Sztuki w Bamako). Jego rządy zakończył zamach wojskowy, po którym nastąpiły lata dyktatury pod wodzą prezydenta Moussa Traoré (1968-1991), czyli: żadnych partii politycznych, jedna agencja prasowa AMAP i jeden dziennik L’Essor (Wzlot), ukazujący się zresztą do dziś.

 Flaga Mali

Dopiero na początku lat 80. dał się odczuć leciutki powiew demokracji. Dzięki liberalizacji mediów zaczęły powstawać pisma satyryczne, pełne rysunków i karykatur, tworzonych przez utalentowanych, a nieznanych przedtem szerokiej publiczności autorów.

Jak w wielu innych krajach afrykańskich, początek komiksu malijskiego wiąże się z ilustracją prasową i karykaturą.

W 1983 r. ukazał się dodatek sportowy do dziennika L’Essor, zatytułowany Podium. Na jego łamach opublikowano pierwszy mini komiks Les Aventures de Bouba (Przygody Buby), którego twórcą był (nieżyjący już) Sidi Sow, absolwent Narodowego Instytutu Sztuki.

Kilka lat później (1987) spółdzielnia wydawnicza Jamana, którą założył Alpha Oumar Konaré, rozpoczęła wydawanie kwartalnika kulturalnego Jamana. Pierwszymi ilustratorami byli wspomniany Sidi Sow oraz Yacouba Diarra, pseud. Kays, autor karykatur i stripów, również ilustrator podręczników szkolnych.

Ta sama spółdzielnia wydawała na początku lat 90 magazyn informacyjny dla młodzieży Grin Grin. Wokół niego ukształtowało się pierwsze środowisko komiksowe, z takimi autorami, jak Sidi Sow, Kays, Modibo Samakou Keita (MOK), Bakoro Doumbia, Dellesi Traoré, Nouhoum Madani Traoré (Banouh), Modibo Sidibé, Aly Zoromé, Emmanuel Bakary Dao. Wykonywali oni ilustracje do poszczególnych artykułów oraz osobne, liczące kilka kadrów komiksy.

Kays opublikował na łamach Grin Grin pierwsze malijskie serie komiksowe, utrzymujące się przez kilka lat: Saro i L’Aigle noir (Czarny orzeł) oraz kilka krótszych (przez dwa numery czasopisma): Les trois amis (Trzej przyjaciele), Karatou le truand (Karatu włóczęga), Les curieux. Aly Zoromé, obecnie bardzo popularny, debiutował tam komiksem Omarou le gourmand (Łakomczuch Omaru).

Radykalna zmiana sytuacji politycznej w Republice Mali nastąpiła po pierwszych demokratycznych wyborach prezydenckich w roku 1992. Zwyciężył wówczas Alpha Oumar Konaré, absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (studia w latach 1971-1975), nauczyciel, wydawca, pracownik naukowy, działacz narodowy i międzynarodowy. Założone przez niego wspomniane wyżej wydawnictwo Jamana utorowało drogę następnym, działającym w bardziej sprzyjających warunkach politycznych i ekonomicznych. I tak w 1996 roku powstało wydawnictwo Doniya, którym kieruje Ana Svetlana Amegankpoé, utalentowana malarka i ilustratorka. Jej wydawnictwo istnieje do dziś, ma w swojej ofercie ilustrowane książki dla dzieci, ale żadnego komiksu.

Natomiast w roku 1997 malijski pisarz Moussa Konaté założył wydawnictwo Le Figuier. Opublikowało ono (w roku założenia) bajkę Kaysa Comment le lièvre sauva les chèvres (Jak zając uratował kozy), pierwszy malijski album komiksowy, którego kontynuację stanowi wydany w 2001 r. album La revanche du chasseur (Zemsta myśliwego). Bohater, znakomity myśliwy Fangouma-Blen, po każdym polowaniu rzuca kawałki mięsa sępom. Pewnego dnia, chcąc sprawdzić, czy ptaki są mu za to wdzięczne, kładzie się na ziemi udając zmarłego. Jego wspólnik, zając, ogłasza wieść o śmierci myśliwego sępom, hienom i innym zwierzętom, które starają się nawzajem przechytrzyć, podejść i ostatecznie wpadają w pułapkę.

Do roku 2000 komiks w Mali to pojedyncze wydarzenia. Rynek wydawniczy jest słabiutki, brak popytu na książki, panuje analfabetyzm, społeczeństwo jest biedne, a papier i druk kosztowne. Organizacje zajmujące się ochroną zdrowia i kościoły zamawiają u rysowników kadry, rozdawane potem za darmo. Trzeba dużej determinacji i przekonania o wartości posiadanego talentu, aby przebić się do środowisk, mogących udzielić wsparcia. Trzeba też mieć pracę, która pozwala żyć.

Urodzony w 1979 r. Massiré Tounkara opowiada: „jako dwunastoletni chłopak postanowiłem wraz z kolegą narysować album Lucky Luke. Przerobiliśmy wszystko po swojemu, bez kopiowania. Nie mieliśmy żadnego pojęcia o tym, jak zrobić książkę, jak ją wydać, nic! To było pierwsza próba. Pisałem wtedy wiele tekstów, chciałem je pokazać w kadrach, rysowałem kredą na murach. W końcu, w 2000 roku wykonałem pierwszy własny komiks, zatytułowany Yonna, nowa planeta. Punktem wyjścia była wiadomość o odkryciu nowej planety za Plutonem. Wyobraziłem sobie astronautów, którzy lecą tam i wracają zatruci. Komiks był czarno-biały, liczył 60 stron. Po nim zrobiłem komiks Alfa. Akcja dzieje się w Timbuktu, na pustyni malijskiej, bohaterem jest Alfa, afrykański Gaston Lagaffe, przeżywający wiele przygód. Nie miałem pojęcia o technice, miałem w głowie scenariusz i improwizowałem ze strony na stronę. Potem odkryłem magazyn Spirou, technikę kolorowania… Ktoś powiedział mi o akwarelach, wykonałem pierwsze fotokopie. Mogłem pokazać mój projekt w CCF [Centre Culturel Français – Francuskie Centrum Kulturalne]”.

Było to w roku 2002.

W tym samym roku Francuskie stowarzyszenie On a marché sur la bulle z siedzibą w Amiens postanowiło zorganizować warsztaty techniki komiksowej w Bamako, finansowane przez miasto Amiens, z CCF jako partnerem. Warsztaty prowadzili Barly Baruti (Kongo) i francuski autor komiksów Nicolas Dumontheuil.

Massiré Tounkara, znany już w CCF, spotkał przypadkiem Juliena Batandéo, bedeistę pochodzącego z Togo, dotarli też do karykaturzysty Papa Nambala Diawara, który posiadał pewne doświadczenie w wykonywaniu animacji. Po stażu trójka autorów postanowiła połączyć siły i utworzyć atelier pod nazwą Bande des Dessinateurs de Bamako – BDB [Komiksiarze z Bamako – tłumaczenie nie oddaje gry słów].

Stowarzyszenie z Amiens zaprosiło następnie trójkę Malijczyków do uczestnictwa w dziesięciodniowym stażu i wystawie Mali: kadry komiksu afrykańskiego, odbywających się we Francji. W czasie pobytu w Amiens uczyli się technik kolorowania pod kierunkiem Jeana Denisa Pendanxa.

Do BDB dołączyli wkrótce Aly Zoromé i Georges Foli, który wziął na siebie sprawy organizacyjne, zajął się administracją i definitywnie zintegrował grupę. Utworzono stowarzyszenie Esquisse (Szkic) z siedzibą w CCF, ukazał się też fanzin Ébullition (Wrzenie) [znowu gra słów: w komiksie fr. bulle czyli „bańka”, „bąbelek” to polski „dymek”) jako wynik pracy zespołu, z udziałem rysownika kongijskiego Cypriena Sambu Kondi. Niestety, z powodów finansowych edycję zakończono na drugim numerze.

Jednocześnie Julien Batandéo wydał samodzielnie swój pierwszy, liczący 30 stron album „Tchécoroba”, czarno-biały, w miękkiej oprawie (kolorowe kadry są dostępne na stronach CBD Bamako), w którym pokazał zabawne sceny z życia pewnego małżeństwa.

C.d.n.

Zabójczy żart :: Konferencja o Batmanie w Warszawie

Koło Komiksu Collegium Civitas zaprasza na konferencję.

Jak czytamy na stronie CC:

„Koło Komiksu Collegium Civitas wraz z wydawnictwem Egmont, Magazynem Miłośników Komiksu KZ oraz serwisem BatCave zapraszają na konferencję dotyczącą historii obrazkowej „Batman: Zabójczy Żart”, komiksowego klasyka opublikowanego w ramach ekskluzywnej serii „Mistrzowie Komiksu”!

Zapraszamy 6 marca (wtorek), godz. 15:00, Collegium Civitas, Pałac Kultury i Nauki na XII piętrze aula A.

W trakcie multimedialnego spotkania ze studentami i fanami komiksu zostanie przedstawiona geneza jednej z najlepszych opowieści o Mrocznym Rycerzu z Gotham w historii, będącą znaczącą inspiracją dla filmowego hitu „Mroczny Rycerz” w reżyserii Christophera Nolana.

Ponadto szczególny nacisk zostanie położony na warstwę graficzną i fabularną albumu, dzięki czemu uczestnicy ujrzą wpływ „Zabójczego Żartu” nie tylko na franczyzę związaną z Batmanem, ale również i na popkulturę amerykańską. Dla uczestników przewidziane są niespodzianki od organizatorów konferencji.

Wydarzenie poprowadzi Michał Siromski, znany w Polsce batmanolog, uczestnik sympozjów komiksologicznych odbywających się w trakcie Międzynarodowych Festiwali Komiksu i Gier w Łodzi oraz redaktor magazynu KZ.”

O „Tajemnicach Poznania”

Z okazji nominacji do Nagrody im. Józefa Łukaszewicza warto przypomnieć, że o „Tajemnicach Poznania. Prasowym filmie rysunkowym z lat 1948-1949” pisali m.in.:

Tomasz Nowak w tekście Ostatnie takie tajemnice na Gildii.

Bartłomiej Oleszek na stronie Instytutu Rozwoju Kultury Alternatywnej (to samo na blogu Komiksowe recenzje…).

Paweł PKP Panic na Alei Komiksu.

Maciej „Repek” Reputakowski na Polterze.

Krzysztof Ryszard Wojciechowski na stronie Kolorowych Zeszytów.

Ukazała się także recenzja Magdaleny Moskalewicz na łamach „Arteonu – magazynu o sztuce” (11/2011), niestety dostępna jest tylko w wydaniu drukowanym. Co nie oznacza, że nie można odwiedzić strony tego magazynu.

Wzmiankował o Tajemnicach także Sebastian Frąckiewicz w krótkim tekście Po Szyłaku w Tygodniku Powszechnym.

Wreszcie dwa tygodnie temu, 3 lutego, Przemysław Gulda opublikował recenzję w poznańskim Co Jest Grane, dodatku do Gazety Wyborczej.

Czeska kreska Czeskiej Unii Karykaturzystów

Wczoraj w Warszawie miał miejsce wernisaż wystawy najnowszej czeskiej karykatury „Czeska kreska”.

W sieci można przeczytać, iż:

„Autorami rysunków prezentowanych na wystawie są członkowie powstałej w 1990 roku Czeskiej Unii Karykaturzystów (ČUK). Autorami wystawy są: Miroslav Barták, Zdeněk Hofman, Jiří Koštýř, Břetislav Kovařík, Lubomír Lichý, Václav Linek, Jiří Novák, Marie Plotěná, Libor Sigmund, Jiří Srna, Radek Steska, Václav Šípoš, Pavel Taussig, Jan Tomschoff, Laco Torma, Ivana Valocká i Vhrsti. Wystawę otworzy kurator wystawy, przewodniczący Czeskiej Unii Karykaturzystów, Břetislav Kovařík.”

Niestety, nie podano, do kiedy wystawa będzie wisiała w Czeskim Centrum (Al. Róż 16).

Ktoś był?

Przy okazji – warto odwiedzić stronę Česká unie karikaturistů (ČUK) (również w języku angielskim).

Mini-wystawa w Bibliotece Uniwersyteckiej w Poznaniu

Od piątku, 17 lutego 2012, w Bibliotece Uniwersyteckiej w Poznaniu, w czasie przerwy na kawę czytelnicy mogą zapoznać się z artykułem zamieszczonym ongiś przez Tomasza Pstrągowskiego na Komiksomanii oraz rzucić okiem na komiksy Alana Moore’a, znajdujące się w zbiorach Kolekcji Komiksów.

Mini-wystawa ma na celu przypomnienie, skąd wzięła się maska, którą w ciągu ostatniego roku stała się symbolem ruchu Oburzonych na Wall Street oraz ostatnich protestów w sprawie ACTA.

Plansze i komiksy eksponowane będą do końca lutego.

 

Serdeczne podziękowania dla Jakuba Skuteckiego z Pracowni Zbiorów Ikonograficznych za przygotowanie plansz.

Poznańska Dyskusyjna Akademia Komiksu :: Adam Rusek

Wczoraj w Bibliotece Uniwersyteckiej w Poznaniu odbyło się kolejne spotkanie w ramach PDAK .

Adam Rusek z Biblioteki Narodowej wygłosił wykład W królestwie Tytusa. Występowanie i treści cyklicznych historyjek obrazkowych w Polsce w latach 1956-1967. Tekst wygłoszony przez Adama Ruska jest fragmentem przygotowywanej przez niego książki poświęconym komiksowi prasowemu z wymienionego w tytule okresu. Pozostaje mieć nadzieję, że jak najszybciej książka ta ukaże się drukiem.

Na spotkanie przyszło ponad 20 osób. Głosów w dyskusji tym razem było mało. Warto donotować skojarzenie, które przyszło na myśl Michałowi Słomce. Adam Rusek przywołał cytaty, w których publicyści PRL-u oskarżali Amerykę o zarażanie socjalistycznej młodzieży kiczem i złem, jak postrzegano wówczas komiks. Michał Słomka odniósł te słowa do analogicznych, które padają w filmie „Comic Book Confidential”. W tym samym czasie bowiem w Stanach Zjednoczonych o to samo oskarżano komunistów – o zarażanie komiksami porządnej, moralnej amerykańskiej młodzieży bezbożnymi i deprawującymi wytworami zdgenerowanej pseudo-kultury.

Zdjęcia ze spotkania za uprzejmą zgodą Daniela Hilbrechta:

„Tajemnice Poznania” nominowane do Nagrody im. Łukaszewicza!

„Tajemnice Poznania – Prasowy film rysunkowy z lat 1948-1949” znalazły się wśród 10 nominowanych książek do Nagrody Józefa Łukaszewicza.

Konkurs o Nagrodę im. Józefa Łukaszewicza organizowany przez Bibliotekę Raczyńskich od 1999 roku wyróżnia najlepsze książki o Poznaniu wydane w roku ubiegłym.

Książka została wydana przez Centralę we współpracy z Biblioteką Uniwersytecką w Poznaniu. Okładkę zaprojektowała Ada Buchholc, wstęp napisał Adam Rusek (Biblioteka Narodowa), posłowie Justyna Czaja (Zakład Filmoznawstwa i Telewizji, UAM).

Tajemnice Poznania można przejrzeć ze strony Centrali.