Nagrody ACBD. Azja i Quebec

Od 2007 roku francuskie Stowarzyszenie Krytyków i Dziennikarzy Komiksowych przyznaje Prix Asie de la Critique ACBD dla najlepszego komiksu pochodzącego z kontynentu azjatyckiego, wydanego w języku francuskim.

Nagroda wręczana jest podczas paryskiego festiwalu Japan Expo każdego roku w lipcu.

Lista dotychczas nagrodzonych tytułów:

2013: Opus / Satoshi Kon, wyd. IMHO

2014: Wet Moon / Atsushi Kaneko, wyd. Casterman

2015: Poison City / Tetsuya Tsutsui, wyd. Ki-oon

Natomiast w tym roku (2015) po raz pierwszy została przyznana Prix de Critique ACBD de la bande dessinée québécoise.

Krytycy i dziennikarze, którzy na co dzień zajmują się komiksem francuskojęzycznym, spośród 115 albumów wydanych w Quebec’u między 1 lipca 2014 a 30 czerwca 2015 wybrali Les Aventures – dzieło autorskie Jimmy’ego Beaulieu.

:: ilustracja stąd ::

Jest to opowieść autobiograficzna o życiu codziennym autora komiksów, obejmująca lata 1996-2013. Narrator dzieli się z czytelnikiem własnym oglądem rzeczywistości, także tym co najbardziej intymne i czyni to z niezwykłą prostotą. Opowieść składająca się z wielu „małych nic” fascynuje od początku do końca i czyta się ją jak scenariusz z suspensem.

Nagroda została wręczona 20 listopada podczas Salonu Książki w Montrealu.

[Napisała: Magda]

ACBD, czyli Prix de la Critique

Listopad jest we Francji miesiącem nagród literackich. Dowiadujemy się, kto otrzymał Prix Goncourt, Prix Médicis, Prix Femina, Prix Renaudot, a także jakie tytuły pretendują do Grand Prix de la Critique – nagrody dla komiksu wydanego w języku francuskim.

Grand Prix de la Critique przyznawana jest od 1984 roku przez Association des Critiques et des journalistes de Bande Dessinée (ACBD) – Stowarzyszenie Krytyków i Dziennikarzy Komiksowych.

Początkowo znana była jako Prix Bloody Mary (od tytułu pierwszego nagrodzonego albumu), następnie Prix de la Critique, by w roku 2004 stać się Wielką Nagrodą: Grand Prix.

ACBD przez cały rok „wyławia, docenia i nagradza komiksy wydane w języku francuskim, stawiając wysokie wymagania co do scenariusza i grafiki, ze szczególnym uwzględnieniem nowatorstwa, oryginalności i siły oddziaływania podjętych tematów oraz środków wyrazu zastosowanych przez autora.”

Stowarzyszenie liczy obecnie 84 aktywnych członków. Są to krytycy i dziennikarze, regularnie zajmujący się komiksem w mediach ogólnokrajowych i lokalnych Francji i Quebec’u. Biorą oni udział w ciągłej debacie, w której każdy z nich ma prawo zabierać głos, proponować tytuły, dokonywać selekcji i na koniec punktować.

W listopadzie członkowie ACBD ogłaszają listę 15 albumów wybranych w drodze głosowania. Jest ona omawiana na spotkaniu w Blois podczas odbywającego się tam tradycyjnie festiwalu komiksowego bd BOUM.

Podczas tegoż festiwalu zostaje ogłoszona krótka lista pięciu tytułów, spośród których wybrany zostanie laureat nagrody głównej. Tytuł nagrodzonego komiksu poznamy w tym roku 7 grudnia.

Oficjalne wręczenie nagrody odbywa się w styczniu w Angoulême. Laureat otrzymuje rysunek lub innego rodzaju oryginalne dzieło wykonane przez artystę nagrodzonego w roku poprzednim.

Z listą 15 albumów – kandydatów do Grand Prix de la Critique 2016 (za rok 2015) – można się zapoznać na stronie Livres Hebdo. Natomiast na stronie ABCD można obejrzeć listę laureatów od roku 1984 do dziś.

[Napisała Magda]

Performans i komiks w bibliotekach Quebecu

Mam szukać informacji o tym, co nowego w komiksie francuskim i francuskojęzycznym.

Nic z tego!

O szukaniu nie ma mowy: informacje same pchają się do oczu, jedna nowość wypiera drugą, impreza goni imprezę, a wszystko wydaje się ciekawe i godne upublicznienia.

Bardzo stresujące zajęcie…

W tym natłoku trafiają się jednak perełki, co do których nie mam wątpliwości, że pokazać je trzeba.

Dziś parę słów o grupie Parenthèses 9 z Quebecu. Jej członkowie organizują interdyscyplinarne spektakle, performanse, LaB Dessiné (warsztaty komiksowe). Jak to się odbywa – widać troszkę na zdjęciach umieszczonych na ich profilu Fb.

Misją grupy jest „wyprowadzenie komiksu poza plansze”, pokazanie siły 9. Sztuki (9e Art) jako narzędzia w kreowaniu multidyscyplinarnych wydarzeń artystycznych.

W październiku 2015 zaprezentowano spektakl nazwany Cases et possibles, łączący słowo, muzykę i obraz. Rysunki powstawały na żywo przed oczami publiczności, a tworzyli je rysownicy Parenthèses 9.

Na słowo złożyły się teksty współczesnych pisarzy: Margaret Atwood, Russela Banksa i Danny’ego Laferrièr’a.

Jak pisze recenzent: „powstałe w ten sposób dzieło sceniczne zniewala bogactwem słów i obrazów.”

Cases et possibles można było obejrzeć w siedmiu bibliotekach Quebecu.

Muszę powiedzieć, że chętnie wzięłabym udział w podobnym przedsięwzięciu.

[Napisała :: Magda]

Poznańska Dyskusyjna Akademia Komiksu :: Tomasz Pstrągowski

Już w najbliższą środę, 18 listopada, o godzinie 18:00 w Bibliotece Uniwersyteckiej w Poznaniu (ul. Franciszka Ratajczaka 38/40) odbędzie się kolejne spotkanie Poznańskiej Dyskusyjnej Akademii Komiksu, na które zapraszają Biblioteka Uniwersytecka w Poznaniu oraz Fundacja Instytut Kultury Popularnej.

---

Wykład Rysując siebie. Autorskie strategie kreowania własnego wizerunku w komiksach dokumentu osobistego wygłosi Tomasz Pstrągowski, dziennikarz od wielu lat związany z Wirtualną Polską, który zakładał i szefował największemu serwisowi o komiksach w Polsce – komiksomania.pl. Obecnie wydawca serwisu książki.wp.pl. Współtwórca podcastów o grach wideo Nieczyste zagrywki i Niezatapialni.pl, a także doktorant na Uniwersytecie Gdańskim.

---

Sam Gość o swym wystąpieniu pisze tak: „W wykładzie spróbuję przybliżyć strategie, po które sięgają autorzy komiksów dokumentu osobistego, by uwiarygodnić swoją twórczość. Komiks tradycyjnie kojarzony jest z domeną fikcji – superbohaterami, opowieściami szpiegowskimi, zabawnymi paskami gazetowymi etc. Nawet przymiotnik „komiksowy” oznacza w języku potocznym „nieprawdopodobny”, „uproszczony”. Dlatego przed rysownikami i scenarzystami próbującymi relacjonować za pomocą historyjek obrazkowych prawdę (komiksowymi autobiografistami, biografistami i reporterami) stoi zadanie szczególnie trudne – muszą przełamać instynktowną nieufność czytelnika, nauczonego, iż komiksy są niepoważne i nieprawdziwe. W wykładzie przybliżę także strategie tych twórców, którzy wykorzystując po strategie uwiarygodnienia sięgają przewrotnie, wykorzystując je do opowiadania autofikcji – czyli kłamstw na temat własnego życia.”

---